Nie takie faworki

 To jest radełko , które zobowiązuje .

 Ostatnio służyło mi do odciskania wzorów na tortowych torebkach ale jeszcze niedawno należało do mojej teściowej .

Zastanawiałam się czy w tym roku zmierzyć się ze sławą faworków Babci Tereski .Najdelikatniejszych , najbardziej kruchych jakie kiedykolwiek jadłam . Zawsze przed Tłustym Czwartkiem dzwoniła i mówiła ,że zrobiła je dla nas . Zapakowane w pudełeczko , przykryte pergaminem i związane cienkim sznureczkiem odbieraliśmy je aby potem dzielić się nimi w pracy ,szkole,przedszkolu .Zawsze zbierały pochwały . Proszono mnie o przepis ,którego nie poznałam, gdyż nigdy nie potrzebowałam .Faworki robiła w naszej rodzinie tylko Ona .Zresztą mama gotowała i piekła ,,na oko'' .

Dziś przyglądałam się zardzewiałemu , lekko wytartemu ,,przedmiotowi z duszą ''. Próbowałam policzyć ile razy było użyte . Może jako młoda mężatka kupiła je w karnawale by zrobić swoje pierwsze faworki ?

                                                   

                                                     

Zebrałam przepisy , zgromadziłam składniki i zaczęło się ... Czy mama używała octu  czy spirytusu ? Ile właściwie tych jaj ? Czy smalec ma odpowiednią temperaturę ? Dlaczego tak trudno się wałkuje ?

Wyszły trzy tace : cienkich , kruchych , złocistych  .
I zadzwoniłam do Gosi ( dziś już mężatki ) - upiekłam dla Was faworki ! Zapakowałam w pudełeczko przykryłam serwetką . .Poczułam jak koło naszej rodzinnej historii się toczy .

Może i są ,,nie takie '' jak Mamy ale z taką samą miłością i radością zrobione .

O tym składniku pamiętałam !

Asia z Basią przy faworkach Babci .